19 Σεπτεμβρίου 2011

Ladytron - Gravity the Seducer (κριτική)

Οι Ladytron από το Liverpool φτάνουν αισίως στην κυκλοφορία του 5ου δίσκου τους, έχοντας θέσει τον πήχυ των προσδοκιών αρκετά ψηλά. O Γιάννης Μόσχος γράφει κριτική για το "Gravity the Seducer"
 Με τα χαρακτηριστικά synths τους όρισαν τον ευρωπαϊκό electropop ήχο των 00's. Κομμάτια όπως τα 'Destroy Everything You Touch' και 'Ghosts' ακούστηκαν αρκετά και έδωσαν νέα πνοή στην υψηλού επιπέδου και αισθητικής χορευτική μουσική. Το "Gravity the Seducer" λοιπόν, καλείται να ανταποκριθεί σε αυτήν την κληρονομιά.

Οι κριτικές που απέσπασε είναι στην πλειοψηφία τους αρκετά χλιαρές, τονίζοντας ότι ο δίσκος δείχνει ελαφρώς αποπροσανατολισμένος με τους Ladytron να μένουν στάσιμοι. Από κάποια οπτική γωνία ίσως και να συμφωνήσω. Μήπως όμως το έχουμε παρακάνει με την πρωτοπορία στη μουσική; Εμμένοντας τόσο σε αυτή, δε δίνουμε τη σημασία που απαιτείται στην ποιότητα. Για ποιο λόγο επιβάλλεται σε ένα συγκρότημα να αλλάξει την πορεία του στον 5ο του δίσκο, ενώ έχει καθιερώσει έναν ήχο και έχει ωριμάσει σε αυτόν; Το "Gravity the Seducer" μπορεί να μην είναι το magnum opus των Ladytron, είναι όμως η πιο ώριμη στιγμή τους. Ποτέ δεν έκρυψαν τη νοσταλγία τους για το new wave των 80's, αλλά εδώ τη φανερώνουν απροκάλυπτα και ακομπλεξάριστα. Τα φωνητικά της Helen Marnie είναι αρκετά πιο εσωστρεφή απ' ό,τι μας έχει συνηθίσει, ενώ παράλληλα, αφήνουν την αγάπη τους για σχήματα της αιθέριας ποπ, όπως οι Cocteau Twins και οι Saint Etienne, να τους καθοδηγήσει σε μέρη δίχως βαρύτητα.

Οι κρυστάλλινες συνθέσεις του δίσκου, τονισμένες από μια ξεθωριασμένη δόση μελαγχολίας, είναι απλά συναρπαστικές. Από το 'White Elephant', έναν παιάνα για τη χαμένη αθωότητα, μέχρι την ethereal αφαιρετικότητα του 'Aces High', το "Gravity the Seducer περιέχει τραγούδια που πετυχαίνουν το στόχο τους. Το χιτάκι 'Ace of Hz', η περιπέτεια του 'Ritual', το σαν από βγαλμένο από κάποιο όνειρο θερινής νυκτός 'Altitude Blues', το εύθραυστο 'Ambulances', το shoegaze friendly 'Ninety Degrees'... Εδώ δε θα βρεις την αμεσότητα δίσκων όπως το "Witching Hour" ή το "Velocifero", αλλά μετά από κάποιες ακροάσεις θα κολλήσεις μαζί του το ίδιο. Δε θα βρεις το "Gravity the Seducer" στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, αλλά είναι ένας καθόλα ψυχαγωγικός δίσκος, από μια μπάντα που ξέρει πως να διαχειρίζεται τα synths όσο λίγες στο σύγχρονο ποπ στερέωμα. Και αυτό αρκεί για να θεωρηθεί η αποστολή των Ladytron επιτυχημένη.