Ένας πολύ καλός μουσικός με χιλιάδες ακούσματα, που το φάσμα της καριέρας του ως σήμερα έχει συντεθεί από άλμπουμ "ταγμένα" στα είδη μουσικής που τον έχουν επηρεάσει. Στον δίσκο Ashes & Fire, ξανασυναντάμε τον alternative country, με στοιχεία κλασικού ροκ ήχο των πρώτων δύο του άλμπουμ, των αρχών της δεκαετίας του 2000. Αυτό το άλμπουμ έχει a priori δύο συν: τη συμμετοχή της Norah Jones και του Benmont Tench, που έπαιζε πλήκτρα για τον Tom Petty.
Είναι αξιοθαύμαστος ο ρυθμός με τον οποίο ορισμένοι καλλιτέχνες μπορούν να γράφουν ποιοτικά τραγούδια. Σε αυτό το "κλειστό" club ανήκει και o Ryan Adams, καθώς αυτό το άλμπουμ είναι το 13ο του, μέσα σε μόλις 11 χρόνια (συμπεριλαμβανομένων των άλμπουμ των Cardinals). Στο Ashes & Fire, αποδεικνύει πως είναι από τους καλύτερους συνθέτες-στιχουργούς της γενιάς του και εγκαθιδρύει συνεχώς κατά τα 43 περίπου λεπτά που διαρκεί, ισχυρούς δεσμούς στη σχέση μεταξύ του Adams και του ακροατή του.
Ειδικά τα τρία πρώτα τραγούδια, θυμίζουν folk και country, βγαλμένα από τις καλύτερες εποχές του Bob Dylan και του Cat Stevens, με αποκορύφωμα το ομότιτλο Ashes & Fire. Μια από τις στιγμές που σε "αγγίζουν" περισσότερο στο άλμπουμ είναι το Come Home, που μιλά για τη συναισθηματική "ασφάλεια" που προσφέρει η συντροφικότητα. Στο κομμάτι αυτό, όπως και στο Save Me, συγκλονίζουν τα βοηθητικά φωνητικά της Jones, που ενισχύουν το χαρακτήρα της ενδοσκόπησης, που υπάρχει διάχυτος σε όλο το LP.
Στα θετικά του δίσκου έρχεται να προστεθεί το όμορφο art work, το οποίο έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Adams, μαζί με το φωτογράφο David Black και τον καλλιτέχνη Andy West. Στα λίγα αρνητικά του βέβαια, πιστώνεται η έλλειψη καινοτομίας και δημιουργικότητας σε ορισμένα κομμάτια, ιδιαίτερα προς τα μισά του δίσκου. Γνωστές συνταγές Ryan Adams, που θα λατρέψουν οι "φανατικοί" της μουσικής του (αλήθεια πόσους τέτοιους έχει στην Ελλάδα;), θα ξεχαστούν όμως σχετικά γρήγορα από τους υπόλοιπους, παρά το εξομολογητικό ύφος των στίχων.
Γενικά, πρόκειται για ένα αρκετά καλά άλμπουμ, με πολύ συμπαθητικό αν και λίγο καταθληπτικό ήχο και στίχο που μπορεί να μας κρατήσει καλή συντροφιά τα μουντά και βροχερά απογεύματα Κυριακής του φθινοπώρου.
