Όταν, πριν από 31 χρόνια, στις 8 Δεκεμβρίου του 1980 ο Tζον Λέννον, δολοφονούταν κάτω από το σπίτι του στη Νέα Υόρκη, ο γιος του, Σον ήταν μόλις πέντε ετών. O Σον ήταν το μοναχοπαίδι του Τζον Λέννον με τη Γιόκο Όνο και όπως είχε ο ίδιος δηλώσει σε πολλές περιπτώσεις, η άφιξή του μικρού στον κόσμο, του είχε δώσει ανείπωτη χαρά.
Για τον δεύτερο γιο του (ο πρώτος γιος του Τζούλιαν, ήταν από τον πρώτο του γάμο) έγραψε τη μπαλάντα-νανούρισμα Beautiful Boy. Το κομμάτι κυκλοφόρησε στις 11 Απριλίου του 1981, πέντε μήνες μετά το θάνατο του πρώην Beatle.
Η συναισθηματικότητα των στίχων είναι έκδηλη από την πρώτη κιόλας γραμμή του τραγουδιού. Ο Τζον θέλει να δώσει στο γιο του το αίσθημα της ασφάλειας και την ελπίδα, ότι μεγαλώνει σε έναν κόσμο που γίνεται καλύτερος κάθε μέρα.
Αυτό που έχει κάνει το τραγούδι τόσο διαχρονικό όμως, εκτός από την ασφάλεια που θέλει παρέχει ο γονιός στο παιδί του και την ελπίδα που θέλει να του μεταλαμπαδεύσει μεγαλώνοντας, είναι η τραγική ειρωνεία και το πόσο ασήμαντη είναι η ανθρώπινη ζωή μπροστά στα παιχνίδια της μοίρας:
Μετα βίας μπορώ να περιμένω να σε δω να μεγαλώνεις, αλλά φαντάζομαι πως πρέπει και οι δυο μας να έχουμε υπομονή. Γιατί έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και δύσκολες καταστάσεις να αντιμετωπίσουμε. Αλλά στο ενδιάμεσο, κράτα το χέρι μου προτού διασχίσεις το δρόμο, η ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει την ώρα που εσύ είσαι απασχολημένος κάνοντας άλλα σχέδια.Αυτό που ξεκίνησε λοιπόν, σαν μια συμβουλή για το μικρό του γιο, έγινε συνώνυμο της ειρωνείας της ζωής, και ένα από τα πιο διάσημα ρητά για τη θνησιμότητα. Αν θα ήταν στο χέρι μας να βγάλουμε ένα δίδαγμα από όλο αυτό, δεν θα ήταν άλλο πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη σοφία από αυτήν που αναδεικνύει η ζωή. Απλώς κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πεφωτισμένοι, ώστε να γνωρίζουν απλώς πόσο απρόβλεπτη είναι.
Και κάπως έτσι, ένα νανούρισμα γίνεται αποχαιρετιστήριο και μάθημα ζωής..
