Σας έχει τύχει ποτέ ακούγοντας έναν μουσικό δίσκο, να κλείσετε τα μάτια σας και να μεταφερθείτε νοερά σε ένα άλλο μέρος;
Έτσι είναι και ο Agapao του Willem Maker.
Αν και στην αρχή του δίσκου μπερδεύτηκα από τα φωνητικά και νόμιζα πως ήταν ο Ian Ball των Gomez, αλλά στην συνέχεια κατάλαβα πως δεν ήταν αυτός, μιας και ο Willem Maker είναι γέννημα θρέμμα του αμερικάνικου νότου και η μουσική του ακολουθεί την ποτισμένη με καθαρό αμερικάνικο bourbon, Southern Rock αισθητική.
Τα 15 τραγούδια που συντελούν αυτόν τον έξοχο δίσκο, είναι το αποτέλεσμα του παντρέματος, country, blues και gospel μουσικής. Σε πολλά σημεία, μπορεί κάλλιστα να σας θυμίσει τον Bob Dylan στα πρώτα βήματα της καριέρας του. Στο σύνολο του είναι όπως προείπα, το μέσον για να σας ταξιδέψει, αν όχι παντού, μέχρι όμως ένα κλασσικό αμερικάνικο μπαρ, γεμάτο με τύπους με καουμπόικα καπέλα και μπότες θα σας πάει σίγουρα. Δεν μπορώ να πω πως ξεχώρισα κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι από τον δίσκο μιας και όλα ήταν τόσο μελωδικά όσο και στιχουργικά ενδιαφέροντα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν περνάει κανένα απαρατήρητο.
Κάνοντας μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, βρήκα πως το Agapao, είναι ο τρίτος δίσκος μέσα στα τελευταία χρόνια μετά από το Stars Fell On το 2007 και το New Moon Hand το 2009, τα οποία αξίζει κάποια στιγμή να τα αποκτήσετε.
Για εμένα προσωπικά, ο δίσκος αυτός, δεν απευθύνετε σε άτομα με έλλειψη φαντασίας και δεν είναι το είδος του δίσκου, που μπορεί να ακουστεί μόνο μια φορά και μετά να μπει στο ράφι παρέα με τα σκονισμένα, μακρινά, μουσικά «ξαδέρφια» του.
Όσον αφορά τον καλλιτέχνη το πρώτο που παρατήρησα είναι η αγάπη που έχει σε αυτό που κάνει. Αγάπη που είναι ίδια ακριβώς με αυτήν του γονιού προς το παιδί του. Αυτός ο υπέρ καλλιτέχνης , αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον τίτλο, έγραψε, ενορχήστρωσε, τραγούδησε και έπαιξε μόνος του όλα τα όργανα που ακούγονται στο Agora, φροντίζοντας έτσι το αποτέλεσμα του δημιουργήματος του να είναι τέλειο όταν κυκλοφορήσει για τον κόσμο.
Picks : Ακούστε, ολόκληρο τον δίσκο δύο και τρείς φορές χωρίς καμία διακοπή.
Έτσι είναι και ο Agapao του Willem Maker.
Αν και στην αρχή του δίσκου μπερδεύτηκα από τα φωνητικά και νόμιζα πως ήταν ο Ian Ball των Gomez, αλλά στην συνέχεια κατάλαβα πως δεν ήταν αυτός, μιας και ο Willem Maker είναι γέννημα θρέμμα του αμερικάνικου νότου και η μουσική του ακολουθεί την ποτισμένη με καθαρό αμερικάνικο bourbon, Southern Rock αισθητική.
Τα 15 τραγούδια που συντελούν αυτόν τον έξοχο δίσκο, είναι το αποτέλεσμα του παντρέματος, country, blues και gospel μουσικής. Σε πολλά σημεία, μπορεί κάλλιστα να σας θυμίσει τον Bob Dylan στα πρώτα βήματα της καριέρας του. Στο σύνολο του είναι όπως προείπα, το μέσον για να σας ταξιδέψει, αν όχι παντού, μέχρι όμως ένα κλασσικό αμερικάνικο μπαρ, γεμάτο με τύπους με καουμπόικα καπέλα και μπότες θα σας πάει σίγουρα. Δεν μπορώ να πω πως ξεχώρισα κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι από τον δίσκο μιας και όλα ήταν τόσο μελωδικά όσο και στιχουργικά ενδιαφέροντα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν περνάει κανένα απαρατήρητο.
Κάνοντας μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, βρήκα πως το Agapao, είναι ο τρίτος δίσκος μέσα στα τελευταία χρόνια μετά από το Stars Fell On το 2007 και το New Moon Hand το 2009, τα οποία αξίζει κάποια στιγμή να τα αποκτήσετε.
Για εμένα προσωπικά, ο δίσκος αυτός, δεν απευθύνετε σε άτομα με έλλειψη φαντασίας και δεν είναι το είδος του δίσκου, που μπορεί να ακουστεί μόνο μια φορά και μετά να μπει στο ράφι παρέα με τα σκονισμένα, μακρινά, μουσικά «ξαδέρφια» του.
Όσον αφορά τον καλλιτέχνη το πρώτο που παρατήρησα είναι η αγάπη που έχει σε αυτό που κάνει. Αγάπη που είναι ίδια ακριβώς με αυτήν του γονιού προς το παιδί του. Αυτός ο υπέρ καλλιτέχνης , αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον τίτλο, έγραψε, ενορχήστρωσε, τραγούδησε και έπαιξε μόνος του όλα τα όργανα που ακούγονται στο Agora, φροντίζοντας έτσι το αποτέλεσμα του δημιουργήματος του να είναι τέλειο όταν κυκλοφορήσει για τον κόσμο.
Picks : Ακούστε, ολόκληρο τον δίσκο δύο και τρείς φορές χωρίς καμία διακοπή.
